Çalışmak elbetteki planlı olursa daha verimli olur ve daha sevimli olur. Fakat çalışmamak için plan yaparsak o zaman iş değişiyor.

    Ben aslında çok çalışmak istiyorum; fakat benim bir çalışma planım yok diyerek rehberlik servisinin kapısını çalar öğrenci. Otururlar rehber öğretmenle karşılıklı ve başlarlar yazmaya..

Sabah kalkış....

Akşam yatış....

Okuldan pazartesi çıkış..

Salı çıkış..

Cumartesi pazar dersaneden geliş...

Yemek süresi..

Diş fırçalama..

    Gecelik giyme.. (Tamam abarttık)  diye devam eder. Sonra boş zamanlar hesaplanır dinlenme ve çay saatleri ve benzeri durumlar da çıkarılarak savaş planı yapar gibi bir çalışma planı yapılır. Buraya kadar güzel. Fakat bakın nasıl devam eder bu hikaye.

    Öğrenci o gün eve gider. Eline planı almıştır. Plan ona bakmaktadır o plana bakmaktadır. Öğrencinin asıl sorunu plan değildir aslında. Öğrenci ders çalışmaya başlayamıyor. Bu konudaki acziyetini, çaresizliğini ya kabul etmiyor ya da rehber öğretmenine bildirmekten çekiniyor. Ve üstü örtülü bir şekilde ondan çalışma planı isteyerek aslında o arada rehber öğretmenin elinde olduğunu sandığı sihirli değnekle yanlışlıkla kendisine dokunmasını istiyor. Ve çalışmaya da başlayacağını düşünüyor. Tabi ki öyle olmuyor. Ve uygulanmayan planlar tarihin kara sayfalarından bir sayfaya eklenmiş oluyor.

    Öyleyse öncelikle çalışma kararının verilmesinin plan yapmaktan daha önemli olduğunu bildirmek istiyorum. Çalışmaya karar verildikten sonra plan çok kolay. Ben hafta içi 10 ar dakika ara vererek 3 saat çalışacağım. (Örnektir) Hafta sonu 10 ar dakika ara ile 5 saat çalışacağım. (örnek 2)

    İşte plan bundan ibaret. Gerisi sizin çalışmayı ne kadar istediğinize, kendinizi ne kadar motive ettiğinize bağlı.

   Bırakın diş fırçalama zamanı hesaplamayı. Siz robot değilsiniz. Tamam. Rehber öğretmene yine gidin, yine plan yaptırın, yine diş fırçalama süresini hesaplayın. Ama asıl önemli olanın bu olmadığını bilerek bunu yapın ki size yaptığınız planın faydası olsun.

   Aksi takdirde o gün ders çalışma saatinde gelen bir misafir bütün planı alt üst edecek ertesi gün de devam eden bahaneler bütün planı alt üst etmeye yetecek de artacaktır bile.

   Evet günlük çalışmak iyidir. Fakat bir plan yapıp bu planı saat saat, dakika dakika yazmak kendini kandırmanın değişik bir yolu olabilmektedir.

   Burda esas olan bir günde kaç saat çalışılacağıdır. Asıl uyulması gereken budur. Diye DÜŞÜNÜYORUZ.. Unutmamak lazım ki sosyal bilimlerde genel geçer doğrular olmadığı söylenir. Bu bizim doğrumuz. Katılanlara da katılmayanlara da saygılar...

 

KARANLIKTAN AYDINLIĞA.....!